De smaak van papier.

Op elk papiertje kun je schrijven.

Het is alleen wel fijn wanneer een pen makkelijk over het papier glijdt en niet steeds hapert.

Je kunt ook best op elk papier verven.

Maar als de verf van de zon en de wolken door elkaar gaat lopen wordt het misschien niet wat je had gehoopt.

Het ene vel papier is prettiger om op te schrijven, een ander vel juist fijner om op te verven, of juist op te tekenen.

Papier is geschikt gemaakt, of noem het aangepast, om er verschillende dingen mee te gaan doen.

Om te zorgen dat je een mooi resultaat krijgt en ook een onervaren beoefenaar tevreden en vol trots kan zeggen:

“Kijk wat ik heb gemaakt!”

Terug naar eetpapier. Er is dus papier geschikt gemaakt om op te eten.

De redenering volgend dat je eigenlijk op elk papier wel kunt schrijven of tekenen,

is de vraag dan natuurlijk of je elk papier ook kunt eten.

Als kind snapte ik er niet veel van. Papier onder koeken? Die koeken hoefde ik niet!

Ik vond dat papier was om op te tekenen en te schrijven, op te stempelen, mee te vouwen……

Als ik iets wilde eten at ik wel brood, of koekjes zonder papier.

En toch…..

Nieuwsgierig aagje dat ik was moest ik het uitproberen.

De pogingen vielen tegen.

Er bleef een rare prop achter in mijn mond. Het wilde niet weg. Werd wel week en zacht.

Maar met speeksel erbij en veel kauwen was het toch niet je van het.

Tekenpapier, schrijfpapier, overtrekpapier, eten kon ik het niet en smaak had het niet.

Mijn conclusie na vele pogingen was dan ook: papier kun je niet eten.

Eetpapier is onzin.

Het laagje “papier” dat onder diverse soorten koeken zit en we eetpapier of eetbaar papier noemen is helemaal geen papier!

Het is een dun gebakken laagje deeg.

Papier is een materiaal gemaakt van natuurlijke grondstoffen, namelijk plantaardige vezels met veel water.

Vezels zijn de elementen van de plant die zorgen voor haar stevigheid.

Water is voor papier essentieel, het zorgt dat vezels zich met elkaar verbinden.

Het mengsel van vezelig materiaal met veel noem je pulp.

Pulp is de basis van papier.

Bananenpapier, henneppapier, bamboepapier, katoenpapier, zijdepapier.

Papier gemaakt van een bepaald soort plantaardige vezels.

De eerste papierfabrikant is de wesp: zij maakt plantaardige materialen fijn met haar speeksel,

kauwt het tot pulp en maakt daar haar papieren nest mee.

Met mijn onderzoekingen of ik papier kon eten was ik als de wesp:

ik maakte van papier pulp, de basis voor nieuw papier, geen eten.

Kortgeleden kwam ik in een recept voor een nagerecht bananenpapier tegen.

Eindelijk eetbaar papier?

In de papierwereld wordt bananenpapier o.a. gemaakt van de overtollige bast van de bananenboom.

Zou er dan toch al eetbaar papier bestaan?

Ik las het recept door: verlakkerij.

Het was een heel dun koekje op basis van bloem met banaan.

Misschien zo dun als papier, maar geen papier!

In de kerk gebruiken ze ook “eetpapier”: de hostie.

Gelukkig noemen ze het daar geen papier. Daarmee zouden ze zichzelf ongeloofwaardig maken.

Wie wil er nou een stukje papier van Jezus om op te eten?

Laten we daarom buiten de kerk ook stoppen met te spreken van eetpapier.

We hoeven het geen hostie te noemen, het heeft al een naam: het is ouwel.

Willen we eetpapier?  Dan moeten we het gaan maken zoals papier gemaakt wordt.

Van (eetbare) planten of groentes of fruit.

Het vezelig materiaal halen we uit de planten (groentes/fruit) door het te koken.

Een langdurig proces, dat we kunnen versnellen door soda (natriumcarbonaat) toe te voegen.

Plantendelen die niet bruikbaar zijn vallen nu uiteen, die spoelen we na het kookproces weg met water.

De vezels worden zoveel losgemaakt dat we ze uit elkaar kunnen trekken.

Grondig spoelen levert een klomp vezelig materiaal.

Om dit tot pulp te vormen maken we de vezels nog meer kapot, met een blender of door er een flinke tijd op te slaan.

We voegen nu een flinke hoeveelheid water toe en kunnen papier gaan scheppen.

Geschept papier van groente of fruit of eetbare planten.

Maar of het eetbaar en lekker wordt?

Het blijft papier waar je dan op moet kauwen!

Ineke | Korau